Hayat mı zor yoksa biz mi zorlaştırıyoruz. Tavuk mu yumurtadan yoksa yumurta mı tavuktan gibi bir ikilem kanımca bu. Bu aralar tarifsiz bir sıkıntım var. Nankörlükte yapmak istemem sonuçta evimde huzurum var, sevgilimle (aslında kocam olur ama malum amatör ruh olayı) herşey çok güzel, evimize yerleştik vs vs.
Kendime hedefler koymalıyım aslında. Şu an için hayatımı etkileyen en önemli iki sıkıntınin çözümü şart. İş olayı çözülmeli ve 30 yıllık kilo problemi kökünden çözülmeli (bu konuda kompleksliyim ve bunu kabul ediyorum, düğün sonrası 15 kilo aldım ve mutsuzluğumun baş sebebi de bu ama çözüme dair yaptıklarım max. 2 gün sürüyor, daha kararlı olmam lazım).
Tembelliğe de acil çözüm lazım, misal bu blog açılalı 2 yıl mı olmuş pekii kaç yazı var sadece 9. Benimle birlikte aynı tarihte blog açan kişiler bu sürede 700 tane falan post yapmış. Takdir etmemek elde değil.
Aslında işle ilgili kendi becerilerime göre kendim birşeyler yapmak istiyorum ama bu da tembellikten hayat bulamadı. Oysa işle birlikte yapıp nereye geldiğini görseydim belki işi bırakabilme lüksüm olurdu.
Bu genel isteksizliğe çözüm şart. İlk hedef hantallığı atıp kendine güven dozunu arttırmak için bünyeden 15 tane kilocuk atmada. Güya kardeşimin nişanına aldığım elbise için 5 kg verecektim ama ben ne yaptım 1 kilo aldım. Bakalım elbise nereme girecek. Offffffffffffffffffffffff.
Neyse daraldım ben bile yazımı tekrar okurken. Sayın sevgili 10 izleyicim (ki kim olduklarını göremiyorum bir türlü), kusura bakmayın bu daraltıcı yazı için ama arada lazım kanımca bu yazılar da.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
bloguna üyeyim=).
YanıtlaSilben de beklerim=)
çekilişim de var.
http://www.duygusenyurek.com/2012/03/ilk-hediyem-giveaway.html
sevgiler
havalardandır herkeste bir tembellik var :)
YanıtlaSilbanada beklerim =)